چه زمانی باید پیشرانه های درون سوز خداحافظی کرد

همه تخم‌مرغ‌ها در یک سبد

به نظر می‌رسد هدف اصلی بسیاری از خودروسازان انتخاب آینده‌ای الکتریکی است. خودروسازانی همچون جگوار، فورد اروپا و ولوو قبلاً گفته‌اند تمامی تخم‌مرغ‌های خود را در سبد الکتریکی‌ها خواهند گذاشت. اگرچه این ‌یک تغییر مهم به نظر می‌رسد اما تصمیم چنین شرکت‌هایی به خاطر قوانین برخی کشورها که نتیجه اجتناب‌ناپذیرش مرگ پیشرانه‌های درون‌سوز است اتخاذ می‌شود.

شکی وجود ندارد که اکثر خودروسازان تراز اول جهانی در مسابقه الکتریکی‌ها دنباله‌روی تسلا بوده‌اند. این شرکت آمریکایی همچنان حرف اول را در این زمینه می‌زند و از نظر خودروهای الکتریکی استانداردهای زیادی را وضع کرده است. هنوز هم محصولات تسلا از نظر شعاع حرکتی بهترین هستند و هرچه زمان می‌گذرد مشکلات کیفیت کنترلی محصولات ابتدایی نیز محو می‌شوند.

همین ماه پیش بود که اعلام شد ولوو تا سال ۲۰۳۰ به برندی تمام الکتریکی تبدیل خواهد شد و جگوار نیز می‌خواهد تا سال ۲۰۲۵ چنین سرنوشتی داشته باشد. به‌طور مشابه مینی نیز آینده‌ای الکتریکی را انتخاب کرده و آئودی نیز گفته دیگر نسل جدید پیشرانه‌های درون‌سوز را توسعه نخواهد داد. این تنها بخش بالای کوه یخی است که دیده می‌شود و پیش‌بینی می‌کنیم در آینده تعداد خودروسازان الکتریکی بیشتر هم بشود.

تخم‌مرغ‌هایی در سبدهای متنوع

اما به نظر می‌رسد روش محتاط‌تری نیز وجود دارد که برخی خودروسازان آن را انتخاب کرده و هنوز هم آینده‌ای را برای پیشرانه‌های درون‌سوز می‌بینند. تویوتا مهم‌ترین خودروسازی است که این روش را در پیش گرفته و آکیو تویودا رئیس این کمپانی معظم دراین‌باره کاملاً خبرساز ظاهر شده است.

تویودا که در کنفرانسی خبری سخن می‌گفت سخنانی قابل‌تأمل به زبان آورد:

زمانی که سیاستمداران می‌گویند بیایید از شر تمامی خودروهای بنزینی خلاص شویم آیا معنی این را می‌فهمند؟

او در ادامه می‌گوید:

هرچقدر خودروهای الکتریکی بیشتری می‌سازیم دی‌اکسید کربن بیشتری تولید می‌کنیم.

در واقع او به این نکته اشاره داشته که ژاپن بخش اعظم الکتریسیته خود را از سوزاندن زغال‌سنگ و گاز طبیعی به دست می‌آورد. اگرچه تویوتا به‌طور کامل پتانسیل خودروهای الکتریکی را رد نکرده اما هنوز هم فکر می‌کند خودروهای پلاگین هیبریدی و هیدروژنی گزینه‌های خوبی هستند.

دلیل انتخاب روش یاد شده توسط تویوتا به چند موضوع مربوط است. اول اینکه خودروهای الکتریکی قیمت بالاتری داشته و همچنین هزینه‌های مربوط به متریال بکار رفته در باتری‌ها نادیده گرفته می‌شوند. علاوه بر این افزایش تولید الکتریسیته چالش مهم دیگر است.

ب ام و هم به نظر می‌رسد تفکرات مشابهی دارد. اولیور زیپس مدیرعامل این شرکت پس از نمایش سدان الکتریکی i4 گفت که تقاضا برای خودروهای درون‌سوز همچنان بالا باقی خواهد ماند. همچنین تویوتا و هیوندای به توسعه خودروهای هیدروژنی ادامه می‌دهند، تکنولوژی‌ای که اخیراً مدیرعامل فولکس‌واگن آن را رد کرده است. حتی برخی رقبا گفته‌اند تکنولوژی هیدروژنی توسط شرکت‌هایی بکار گرفته می‌شود که از مسابقه الکتریکی‌ها عقب مانده‌اند.

آیا جهانی فکر می‌کنیم؟

اگرچه اروپا و چین نشانه‌های خوبی از توانایی تحمل انقلاب الکتریکی‌ها را بروز داده‌اند اما باقی جهان این‌گونه نیست. بسیاری از بخش‌های آسیا، استرالیا و حتی آمریکای شمالی فاقد زیرساخت‌های ضروری برای پشتیبانی از حجم وسیع خودروهای الکتریکی هستند. به‌طور خاص کشوری همچون هند هنوز آماده پذیرش این خودروها نیست و از نظر قانون‌گذاری نیز پشت سر چین قرار می‌گیرد.

آیا در صورت تمرکز صرف ولوو روی خودروهای الکتریکی، سوئدی‌ها از بازارهایی که با این هدف هماهنگ نیستند خارج خواهند شد؟ یا اینکه اتخاذ آینده‌ای تمام الکتریکی توسط برخی خودروسازان به معنی اجبار کشورها در ورود به این بازی خواهد بود؟ آیا چنین انتظاری واقع‌بینانه است؟ مخصوصاً اینکه برخی از اقتصادهای نوظهور هنوز هم با تأثیرات ویروس کرونا دست‌وپنجه نرم می‌کنند.