با 10 سوپر خودروی ناشناس اما قابل آشنا شوید

حتی برخی از این شرکت‌ها از کشورهایی هستند که هیچ فعالیتی در زمینهٔ خودروسازی ندارند یا فاقد برند خودروسازی مشهور هستند. این خودروسازان کوچک و ناشناخته به دلیل هزینه‌های بالای توسعهٔ پیشرانه، عمدتاً از خودروسازان بزرگ برای سوپراسپرت‌های خود موتور می‌گیرند ولی بااین‌حال در بین ساخته‌های آن‌ها گاهی نمونه‌های قابل‌توجهی هم دیده می‌شود که حتی شاید توانایی رقابت با سوپراسپرت‌های مشهور را هم داشته باشند؛ بنابراین قصد داریم در این مطلب ۱۰ نمونه از این سوپراسپرت‌های ناشناخته اما جالب را معرفی کنیم.

مازانتی ایوانترا

مازانتی (Mazzanti) یک شرکت کوچک ایتالیایی است که در سال ۲۰۰۲ تأسیس شد. این شرکت در سال ۲۰۱۳ پس از حدود چهار سال توسعه، در نمایشگاه خودروی موناکو از سوپراسپرت خود بنام ایوانترا (Evantra) رونمایی کرد. این سوپراسپرت موتور وسط ایتالیایی به پیشرانهٔ ۷ لیتری V8 تنفس طبیعی LS7 جنرال موتورز مجهز شده که مازانتی بدون اضافه کردن پرخوران، خروجی آن‌را به اعداد قابل‌توجه ۷۵۰ اسب بخار قدرت و ۸۶۰ نیوتن متر گشتاور رسانده است. البته بعداً در نمایشگاه تورین ۲۰۱۶ این شرکت نسخهٔ قوی‌تری از ایوانترا را با نام میله‌کاوالی معرفی کرد که با استفاده از دو توربوشارژر خروجی موتور ۷ لیتری آن به ۱۰۰۰ اسب بخار قدرت و ۱۲۰۰ نیوتن متر گشتاور رسیده است. به گفتهٔ سازندهٔ ایتالیایی، ایوانترا تجربهٔ رانندگی درجه‌یکی را بدون قربانی کردن پرفورمنس یا تجمل ارائه می‌کند. تولید این خودرو به تنها پنج دستگاه در سال محدود است.

GTA اسپانو

شرکت اسپانیایی GTA توسط شخصی بنام «دومینگو اوچوا» تأسیس شد که پس از پانزده سال سابقهٔ حضور در مسابقات اتومبیل‌رانی مختلف، تصمیم به ساخت یک سوپراسپرت اسپانیایی گرفته بود. این خودرو که اسپانو (Spano) نام گرفت، پس از پنج سال توسعه برای اولین بار در قالب یک پروتوتایپ در آوریل سال ۲۰۰۹ رونمایی شد و سپس چهار سال طول کشید تا نسخهٔ تولیدی آن برای معرفی در نمایشگاه ژنو ۲۰۱۳ آماده شود. این سوپراسپرت اسپانیایی به نسخهٔ سوپرشارژ از پیشرانهٔ ۸.۴ لیتری V10 دوج واپیر مجهز شده بود که ۹۰۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. سپس در نمایشگاه ژنو ۲۰۱۵ نسل دوم اسپانو معرفی شد. این نسل به یک پیشرانهٔ ۸ لیتری V10 توئین توربو مجهز شده که آن‌هم متعلق به وایپر است و در اینجا ۹۲۵ اسب بخار قدرت و ۱۲۲۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند.

SCG 003S

شرکت آمریکایی Scuderia Cameron Glickenhaus که به‌طور مخفف SCG خوانده می‌شود، در زمینهٔ مسابقات اتومبیل‌رانی فعالیت دارد. این شرکت سوپراسپرتی بنام ۰۰۳C را برای اولین بار در نمایشگاه ژنو ۲۰۱۵ معرفی کرد که برای شرکت در مسابقات ۲۴ ساعتهٔ نوربرگ‌رینگ طراحی شده بود و حرف C در نام آن به معنای Competizione یا رقابت است. سپس در نمایشگاه ژنو ۲۰۱۷ نسخهٔ جاده‌ای این سوپراسپرت هم با نام ۰۰۳S (حرف S به معنای Stradale یا خیابان) معرفی شد. این نسخه به پیشرانهٔ ۴.۴ لیتری V8 توئین توربوی ب‌ام‌و مجهز شده که ۷۵۰ اسب بخار قدرت و ۸۵۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. SCG همچنین نسخهٔ سومی از سوپراسپرت خود را هم ارائه می‌کند که ۰۰۳CS نام دارد و بین دو مدل قبلی قرار می‌گیرد. این مدل در اصل نسخه‌ای جاده‌ای از مدل ۰۰۳C است که کمترین تغییرات در آن انجام گرفت تا فقط بتواند مجوز تردد در جاده‌ها را اخذ کند.

آریا FE

شرکت ناشناخته و تازه‌ تأسیسی بنام آریا برای اولین بار در نمایشگاه لس‌آنجلس ۲۰۱۷ از سوپراسپرت خود رونمایی کرد. به گفتهٔ سازنده، هدف از تولید این سوپراسپرت، ارائهٔ رقیبی آمریکایی برای لامبورگینی، فراری و مک‌لارن است. این سوپراسپرت آمریکایی در دو نسخهٔ مختلف بنام‌های FE و FXE تولید می‌شود که نسخهٔ اول به یک پیشرانهٔ ۶.۲ لیتری V8 سوپرشارژ مجهز است. این موتور که بر اساس پیشرانهٔ LT4 جنرال موتورز شکل گرفته، ۷۴۰ اسب بخار قدرت و ۹۵۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. مدل FXE اما هیبریدی بوده و علاوه بر این پیشرانهٔ V8 بنزینی، به دو موتور الکتریکی هم مجهز است که به چرخ‌های جلو نیرو می‌دهند و مجموع قدرت خودرو را به ۱۱۵۰ اسب بخار می‌رسانند. آریا در سوپراسپرت خود به‌طور گسترده‌ای از فیبر کربن استفاده کرده تا وزن آن‌را کاهش دهد.

جینتا آکولا

جینتا یک شرکت بریتانیایی است که در زمینهٔ ساخت خودروهای اسپرت و مسابقه‌ای فعالیت می‌کند و برخلاف دیگر شرکت‌ها این لیست، سابقهٔ زیادی دارد. این شرکت که در سال ۱۹۵۸ تأسیس شده است، در نمایشگاه ژنو ۲۰۱۹ جدیدترین محصول خود را با نام آکولا (Ginetta Akula) معرفی کرد. این سوپراسپرت به یک پیشرانهٔ ۶ لیتری V8 تنفس طبیعی با ۶۰۰ اسب بخار قدرت مجهز شده که برخلاف دیگر سوپراسپرت‌های این لیست، ساخت خود جینتا بوده و توسعهٔ آن سه سال طول کشیده است. محل قرارگیری این موتور هم بسیار جالب است زیرا در وسط خودرو ولی نه از سمت عقب بلکه از سمت جلو نصب شده و موتور دقیقاً بین راننده و سرنشین قرار دارد. این موتور باید تا حد ممکن جمع‌وجور طراحی می‌شد تا بتواند در این قسمت جای گیرد و به همین دلیل سیستم روغن‌کاری آن از نوع کارتل خشک است. گیربکس آکولا هم در عقب نصب شده است.

فلینو CB7R

یک شرکت نوپا و کوچک کانادایی بنام فلینو (Felino) در نمایشگاه خودروی مونترآل ۲۰۱۴ از سوپراسپرتی بنام CB7 پرده‌برداری کرد. این ماشین یک سوپراسپرت موتور جلو-وسط است که از پیشرانهٔ V8 جنرال موتورز استفاده می‌کند. در نمایشگاه مونترآل امسال نیز فلینو نسخهٔ جدیدی از سوپراسپرت خود را با نام CB7R معرفی کرد. این مدل به‌صورت استاندارد با پیشرانهٔ ۶.۲ لیتری V8 تنفس طبیعی ارائه می‌شود که ۵۲۵ اسب بخار قدرت دارد اما یک موتور قوی‌تر ۷ لیتری V8 تنفس طبیعی با ۷۰۰ اسب بخار قدرت هم برای آن قابل سفارش است. برای انتقال نیروی موتورها هم گیربکس‌های شش سرعتهٔ دستی یا شش سرعتهٔ سکوئنشیال (سفارشی) در نظر گرفته شده است. قیمت CB7R از ۲۷۵ هزار دلار شروع می‌شود و با پیشرانهٔ سفارشی ۷ لیتری به حدود ۳۲۵ هزار دلار می‌رسد.

پراتو اورنج

پراتو اتومبیل (Prato Automobiles) شرکت ناشناخته‌ای است که در سال ۲۰۱۱ در فرانسه تأسیس شد و از همان زمان توسعهٔ سوپراسپرت خود بنام اورنج را آغاز کرد. این ماشین پس از حدود شش سال توسعه برای اولین بار در مسابقات لمانز سال ۲۰۱۷ رونمایی شد و سپس در فستیوال گودوود ۲۰۱۹ نیز بار دیگر به نمایش عمومی درآمد. جذاب‌ترین ویژگی اورنج پیشرانهٔ آن است چراکه زیر کاپوت کشیدهٔ آن یک نیروگاه ۸.۱ لیتری V8 تنفس طبیعی قرار گرفته که البته ریشه و سازندهٔ آن مشخص نیست. این موتور خروجی چشمگیری برابر با ۹۰۰ اسب بخار قدرت و ۱۰۴۴ نیوتن متر گشتاور دارد و به گفتهٔ پراتو، قوی‌ترین موتور تنفس طبیعی دنیا محسوب می‌شود. از اورنج تنها ۱۵ دستگاه ساخته می‌شود که هرکدام ۸۵۰ هزار یورو معادل یک میلیون دلار قیمت دارند.

ونسر سارت

در سال ۲۰۱۰، یک کارآفرین هلندی بنام «رابرت کوبن» با هدف تولید سوپراسپرتی که روح خودروهای مسابقه‌ای لمانز دههٔ ۸۰ را داشته باشد، شرکتی بنام ونسر (Vencer) را تأسیس کرد و حدود سه سال بعد پروتوتایپ این سوپراسپرت که سارت (Sarthe) نام گرفته بود را در نمایشگاه خودروی موناکو ۲۰۱۳ رونمایی کرد. یک سال بعد نیز نسخهٔ تولیدی و نهایی این سوپراسپرت هلندی معرفی شد. سارت به یک پیشرانهٔ ۶.۳ لیتری V8 سوپرشارژ مجهز است که ساخت جنرال موتورز بوده و توسط هنسی تیونینگ و تقویت شده تا ۶۳۰ اسب بخار قدرت و ۸۴۰ نیوتن متر گشتاور تولید کند. کوبن در این سوپراسپرت به دنبال ارائهٔ تجربهٔ رانندگی خالص و بدون مزاحمت سیستم‌های الکترونیکی مدرن بوده و به همین دلیل برای انتقال نیروی سارت یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی را در نظر گرفته است.

سین R1

سین کارز (SIN Cars) یک شرکت کوچک بلغارستانی است که در سال ۲۰۱۲ تحت هدایت مدیرعامل کنونی آن «روسن داسکالوف» تشکیل شد و فرایند توسعهٔ سوپراسپرت خود با نام R1 را آغاز کرد. فرایند توسعهٔ پروتوتایپ‌های این خودرو کُند پیش رفت که برای شرکت‌های کوچکی مثل سین طبیعی است اما سرانجام در نمایشگاه ژنو ۲۰۱۷ این سوپراسپرت بلغارستانی رسماً معرفی شد. برای R1 سه پیشرانهٔ مختلف ارائه می‌شود که همگی از جنرال موتورز گرفته شده‌اند. موتور پایه ۶.۲ لیتری V8 تنفس طبیعی LS3 با ۴۵۰ اسب بخار قدرت، موتور میانی ۷ لیتری V8 تنفس طبیعی LS7 با ۵۳۰ اسب بخار قدرت و قوی‌ترین موتور ۶.۲ لیتری V8 سوپرشارژ LS9 با ۶۵۰ اسب بخار قدرت هستند. برای انتقال نیروی همهٔ این موتورها اما فقط یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی در نظر گرفته شده است. قیمت R1 از ۱۸۰ هزار یورو آغاز و در قوی‌ترین نسخه به ۲۰۰ هزار یورو می‌رسد.

توشک TS600

شرکت استارت‌آپی توشک (Tushek) که توسط یک رانندهٔ مسابقهٔ اسلوونیایی بنام «آلوژا توشک» در اسلوونی تأسیس شد، اولین سوپراسپرت خود بنام TS500 را در نمایشگاه خودروی موناکو رونمایی کرد. در آن زمان توشک سرمایه‌گذار جدیدی پیدا کرد و مقر خود را به اتریش انتقال داد. سپس دو سال بعد توشک در نمایشگاه موناکو از سوپراسپرت جدیدی بنام TS600 پرده‌برداری کرد. این خودرو به پیشرانهٔ ۴.۲ لیتری V8 تنفس طبیعی نسل قبلی آئودی R8 مجهز شده که توشک خروجی آن‌را به ۶۳۰ اسب بخار قدرت و ۵۸۰ نیوتن متر گشتاور رسانده است. در نمایشگاه موناکو ۲۰۱۸ نیز توشک نسخهٔ هیبریدی جدیدی از این سوپراسپرت را با نام TS900 معرفی کرد که در این نسخه، دو موتور الکتریکی در جلو، پیشرانهٔ ۴.۲ لیتری V8 را همراهی می‌کنند و مجموع خروجی سیستم را به ۹۵۰ اسب بخار قدرت و ۱۴۰۰ نیوتن متر گشتاور می‌رسانند.