از الیزه تا جاده مخصوص،تحلیل بر دوباره فرانسوی شدن صنعت خودرو

متن کامل خبر :

به گزارش پایگاه خبری"پردیس خودرو" دنیای  امروز  به حق و به لطف رسانه ها و فضای مجازی به دهکده ی جهانی تشبیه شده و حتی کوچکترین نوسانات اقتصادی و کشمکش های سیاسی کشورها، بر روی سایر ساکنان این دهکده ی کوچک بی تاثیر نیست، بخصوص اگر  سر منشا این نوسانات و کشمکش ها ممالک پیشرفته و جوامع مرکز باشند(منظور از عبارت جوامع مرکز، عبارت مقابل جوامع پیرامون می باشد).بار­ها در مناسبات جهانی مشاهده کرده ایم که حتی یک سرفه  اقتصاد کشوری چون آمریکا باعث ذات الریه بازار کشورهای پیرامونی و حتی اروپایی، بجز آلمان می­شود.

در دنیای امروز که تمام کشورها به مثابه ی یک سیستم حرکت می­کنند، دیگر عبارت چهار دیواری اختیاری از جانب هیچ کشوری پذیرفته شده نیست و جامعه جهانی نیز به این صحبت ها به طور قاطع پاسخ می­دهد. وضعیت کره شمالی  مثال بارزی بر این مدعاست، گرچه در اینکه کشورهایی مثل آمریکا، غیر منصفانه از وضعیت فعلی جهانی سو استفاده می کنند و با دادن خوراک به افکار عمومی جامعه جهانی را به گردن نهادن به خواسته های بی شرمانه خود مجبور می کند، شکی نیست ولی این مهم از حوصله این مقاله خارج است و بدان نمی پردازیم.

این سیستم جهانی در حال حاضر روزهای عجیبی را می گذراند چرا که بحران سوریه گویی بیش از پیش از دستیابی به یک راه حل منطقی دور شده است و این به معنی  تاثیر مستقیم بر کل کشورهای جهان است .

در حال حاضر، وضعیت سوریه باعث تقسیم کشورها به دو دسته شده است و حتی برخی از کارشناسان، این دو دستگی جهانی را جرقه ای هرچند کوچک بر شروع جنگ جهانی سوم می دانند.

امروز، آمریکا ادعا استفاده از سلاح شیمیایی توسط حکومت سوریه را دلیلی بر حمله به این کشور قرار داد و کشورهای فرانسه و بریتانیا را نیز در این تجاوز آشکار با خود همراه کرد. قیمت جهانی نفت و طلا دچار نوسان گردید و در این بین ارزش لیر ترکیه نیز متاثر از حمله مذکور، دچار افت شد، اما  این حمله بر صنعت اتومبیل سازی کشور ما چه تاثیری خواهد داشت؟

در حال حاضر، واردات خودرو از کشورهای آمریکا و انگلیس صورت نمی­گیرد و مراوده ما در این زمینه با  کشورهای فوق الذکر صفر است، اما این مثلث ضلع سومی دارد و ضلع سوم  همان کشور فرانسه است.

اولین خودروی وارد شده به کشور ما فرانسوی بود. قبل از انقلاب نیز خودروهای فرانسوی به وفور به کشور وارد می شدند و یا روی خط تولید می رفتند اما بجز خودروهای فرانسوی تعداد بسیار بالایی خودرو، از کشورهای آمریکا،آلمان،انگلیس و ایتالیا به کشور وارد می شدند و حتی در همین پارس خودرو کادیلاک هم مونتاژ می­شد و خروج فرانسوی ها از صنعت خودروسازی  آسیب جدی به بازار ما وارد نمی­کرد و حتی در آن بازار بعید می دانم جای خالی فرانسوی ها آنقدر ها هم احساس می شد!

اما بعد از انقلاب، رابطه کشور ما با اکثر کشورهایی که از آنها خودرو وارد می­کردیم تیره و تار شد و بجز پیکان که در آن زمان صد در صد متعلق به ایران خودرو بود تقریبا اکثر خودروها از خط تولید خارج شدند و درب مرزهایمان به روی اتومبیل های آمریکایی نیز بسته شد. بعد از جنگ تحمیلی که فرانسوی ها نیز در آن جنگ از عراق حمایت می کردند کشور در مسیر بازسازی و سازندگی قرار گرفت و طبیعتا سازندگی صنعت خودرو نیز در بالای لیست دستور کار مدیران کشور جا خوش کرده بود.در همین زمان فرانسوی ها به جاده مخصوص ما روی خوش نشان دادند. طبیعی هم بود، چراکه خود را در حال جولان در بازاری بدون رقیب و با  پتانسیل بالا می دیدند و از این تصور قند در  دلشان آب می شد!

به مرور قرارداد هایی بین دو کشور منعقد شد و فرانسوی ها تقریبا حاکم خط تولید کشورمان شدند.

تولید پژو 405 و رنو در تیراژ بالا و استقبال مردم از این خودروها باعث بالاتر رفتن اعتماد به نفس نوادگان ناپلِئون شد.

فرانسوی ها هرچه تولید می­کردند به فروش می­رفت چرا که بازار ما از تنوع کمی برخوردار بود و به سان تشنه ای در کویر، عطش بسیاری به محصولات جدید داشت، اما به طور کلی فرانسوی ها، بارها در تاریخ ما ثابت کرده اند که دوستی شان با ملت ما واقعی و همیشگی نیست. از تاثیر رفاقت نیمه راهشان که به قرارداد ترکمنچای ختم شد گرفته تا ترک جاده مخصوص بر اثر فشار های آمریکا و تحریم های بین المللی همین چند سال اخیر و بازنده اصلی خروج فرانسوی ها از جاده مخصوص صنعت خودروی ما بود. تولید پژو 207 ، 206 تیپ 6 و تیپ 2 به صفر رسید، روند ورود قطعه به کشور با مشکل رو برو شد و ال 90 کمیاب گردید و حتی خودروی ملی ما که بر پایه ی پژو 405 ساخته شده بود  دچار افت کیفیت شد و محصولات ناآشنای چینی جای خالی محصولات فرانسوی را پر کردند.

اما بعد از تصویب برجام فرصتی پیش روی صنعت خودرو کشور قرار گرفت تا پای غول های صنعت خودرو جهان را به خط تولید کشور باز کنیم. مذاکرات با شرکت های مطرح شروع شد و این بار مسئولین صنعتی کشور ما با اعتماد به نفس بالا برای شرکت های قدر شرط و شروط سخت گیرانه وضع می­کردند و در ظاهر با کسی هم شوخی نداشتند. شرط هایی مثل داخلی سازی پنجاه درصد و تبدیل شدن ایران به مرکز صادرات شرکت های اروپایی!

اما در همین شرط و شروط گذاشتن ها در مقابل کاخ الیزه فرش قرمز به احترام مقامات ایرانی پهن شد. پژو و رنو برای ما برنامه داشتند و رویای روزهای خوش قبل از تحریم را در سر میپروراندند. آنها که به شدت بازار کشور ما را تحلیل کرده بودند و در مقام بازیگر در سال های گذشته نقش خود را به خوبی در بازار ما ایفا کرده بودند این بار می دانستند که در آشفته بازار ایران که خودروهای چینی حاکم بلامنازع آن هستند و راننده های ایرانی از این همه اسم های ناشناخته چشم بادامی ها به ستوه آمده اند،اگر با قدرت به جاده مخصوص برگردند به نوعی قهرمان تشبیه می شوند.

قرار شد که رنو قطب سوم خودروسازی کشور شود و پژو با چند محصول جدید سوگلی های ایران خودرو به شمار بیاید و دوباره معماری بازار ما، رنگ بوی کاخ الیزه را به خود بگیرد. بسیاری از کارشناسان صنعت خودرو کشور و از جمله نگارنده یکی از مشکلات صنعت خودرو را همین فرانسوی شدن خط تولید کشورمان می دانیم، چراکه پژو و رنو فرصت آشنایی دست مونتاژکاران ایرانی را با قطعات آلمانی،ایتالیایی و ژاپنی از آنها گرفته اند و وابسته شدن در این حد به  یک کشور در امر تولید می تواند آسیب های زیادی را به صنعت ما وارد سازد. همانطور که در دوره تحریم هم برخی از همین آسیب ها را دیدیم. بعد از برجام اعتماد دوباره به این رفیق های نیمه راه ریسک بزرگی بود و ما که انگار از گذشته درس نگرفته ایم بازهم به قصد جفت شش، تاس ریختیم.

در حال حاضر، فرانسه دوباره نشان داده که به آمریکا و انگلیس نزدیک است و هر سه ضلع مثلثی که امروز شرارت نیز نام گرفت را تشکیل دادند. با اینکه از موضع ایران در قبال سوریه با خبر بودند اما به سوی مرزهای سوریه موشک شلیک کردند و کلید الیزه را به دست کارشناسان جنگی آمریکایی سپردند تا به رهبری آمریکا تلاش کرده  مناسبات منطقه ما را تغییر دهند.

رهبر معظم انقلاب اسلامی امروز به حق، روسای جمهور سه کشور آمریکا،انگلیس و فرانسه را جنایتکار خطاب کردند و مهم تر از آن، اینکه هر سه آنها را به یک چشم خواندند. در ابتدای این نوشتار نیز اشاره کردم که کوچکترین اتفاق در  جهان به مثابه یک سیستم روی دیگر اجزا هم تاثیر می گذارد و حال این سوال مطرح می شود که با توجه به اینکه ما با دو کشور آمریکا و انگلیس هیچ مراوده اقتصادی نداریم، آیا فرانسه دوباره دستش از بازار های اقتصادی ما کوتاه می شود؟

آیا این اختلاف سیاسی بر اقتصاد جاده مخصوص تاثیر مستقیم می گذارد؟

روزهای طلایی پژو 2008 به پایان خود نزدیک است و تولید پژو 301 نیز منتفی خواهد شد؟

اگر چنین شود آیا جاده مخصوص دوباره به روزهایی که در آن خط تولید برخی خودرو ها بسته شد بر میگردد؟

اگر این اتفاقات بیفتد و ایمانوئل جوان از خر شیطان پایین نیاید و از دست اندازی به منطقه ما دست بر ندارد به احتمال زیاد پاسخ به سوالات بالا مثبت خواهد بود  و هر دو کشور از آسیب های این اتفاق در امان نخواهند بود اما اگر هم این کدورت به نحوی بین دو کشور برطرف شود این بار دیگر ما نباید به پای این رفیق نیمه راه بنشینیم. در تاریخ ما، به ندرت دیده شده که در مواقع حساس طرف فرانسوی پای قول و قرار های خود بماند و عادت دارد که یا به آمریکایی ها نزدیک شود  یا از آب گل آلود ماهی بگیرد. به نظر نگارنده  اقدام امروز فرانسه باید زنگ خطر شرکت های خودروسازی ما را به صدا درآورده باشد تا در اولین فرصت به سمت همکاری با کشورهای دیگر و شرکت های قوی تر در عرصه ی خودروسازی بروند و خیال خود را از بابت رفتارهای نابخردانه الیزه راحت کنند.