آیا آپشن های زیاد برای خودرو یک مزیت محسوب می گردد؟

داگ بتس می‌گوید در سال 2019 تعداد 13.6 میلیون خودرو به مشتریان فروخته شده و به جز رنگ بدنه بیش از 600 هزار پیکربندی منحصربه‌فرد وجود داشته است. این به معنی تنوع دیوانه‌وار آپشن های خودروها بوده است.

او هر خودروی پیکربندی شده با گروه معینی از آپشن ها را که در سال فروش کمتر از 50 دستگاهی دارند را به عنوان اسب‌های تک شاخص در نظر می‌گیرد. بتس می‌گوید خودروسازان تک شاخص‌های زیادی می‌سازند اما این خودروها در نمایندگی‌ها می‌مانند و احتمالاً از همان ابتدا نیز ارزش تولید را نداشته‌اند.

اگرچه او وارد جزئیات نمی‌شود اما می‌گوید 88 درصد پیکربندی‌های یک خودروی خاص فروش کمتر از 50 دستگاهی داشته و این پیکربندی‌ها تنها حدود 25 درصد کل فروش آن خودرو را تشکیل داده‌اند. این خودروی مرموز معمولاً بیش از 80 روز در انبار نمایندگی‌ها باقی مانده و کمتر از 100 دلار سود (به جز لوازم جانبی و سایر سودهای مالی) را عاید نمایندگی‌ها می‌کند.

بدون هرگونه تعجبی پیکاپ ها بیشترین پیکربندی‌ها را ارائه می‌کنند زیرا با پیشرانه‌ها و طول بدنه‌ی گوناگون و سیستم‌های تک و دو دیفرانسیل عرضه می‌شوند. این در حالی است که حتی خریداران وارد بحث آپشن ها نشده‌اند جایی که پیکاپ هایی با قیمت‌های 100 هزار دلاری نیز دیده می‌شوند. در کل پیکاپ ها بیش از 70 هزار پیکربندی منحصربه‌فرد را ارائه کرده‌اند.

از آنجایی که تک‌شاخ‌ها بسیار خاص هستند بنابراین خریداران معمولاً آن‌ها را نادیده می‌گیرند. به همین خاطر آن‌ها به مدت زیادی در پارکینگ نمایندگی‌ها باقی می‌مانند. این امر به وضوح باعث کاهش سود شده و مدیر جی دی پاور می‌گوید بیش از 61 درصد تک‌شاخ‌ها بدتر از نسخه‌های استاندارد خود عمل می‌کنند.

برای درک بهتر از وضعیت بد کنونی بیایید نگاهی به شورولت مالیبو بیندازیم. این خودرو با دو پیشرانه و پنج تریم متفاوت عرضه می‌شود. انتخاب نسخه LT به این معنی است که مشتریان می‌توانند چهار نوع پوشش کابین، 12 پکیج مختلف و آپشن های زیادی را انتخاب کنند. شایان ‌ذکر است مالیبو خودرویی نسبتاً رده میانی بوده و خیلی به خاطر آپشن های زیاد و شاخص شناخته نشده است.