آشنایی با تعدادی از خودروهای دو موتوره تاریخ

خودروهای دوموتوره از عجیب‌ترین‌های دنیای ماشین هستند. به دلیل پیچیدگی‌های زیاد، بسیاری از خودروهای دوموتوره هیچ‌گاه به تولید انبوه نرسیدند اما استفاده از دو پیشرانهٔ مجزا در یک خودرو مزیت‌هایی را هم به همراه دارد. به‌عنوان‌مثال، در خودروهای مسابقه‌ای استفاده از دو موتور، ارزان‌تر از توسعهٔ یک پیشرانهٔ بزرگ‌تر است و همچنین می‌تواند راه میان‌بری برای رسیدن به سامانهٔ چهارچرخ محرک باشد. از سوی دیگر، برای خودروهایی که برای آفرود طراحی شده‌اند، با اضافه کردن یک موتور دیگر، وزن خودرو متعادل شده و گشتاور دو برابر می‌شود. با این مقدمه به سراغ معرفی خودروهای دوموتورهٔ تاریخ می‌رویم.

Citroen 2CV Sahra

در اواخر دههٔ 50 میلادی فرانسوی‌ها به دنبال یافتن نفت در شمال آفریقا بودند و تصمیم گرفتند برای این کار از سیتروئن 2CV استفاده کنند اما نه 2CV معمولی! برای این مأموریت نسخهٔ ویژه‌ای از این خودرو بنام صحرا طراحی شد که علاوه بر موتور جلویی، یک پیشرانه هم در عقب آن نصب شده بود. هرکدام از این موتورها 12 اسب بخار قدرت داشتند که مجموع قدرت خودرو را به 24 اسب بخار رسانده و سامانهٔ چهارچرخ محرک را هم ایجاد کرده بود. 2CV صحرا با سیستم تعلیق منعطف، فاصلهٔ زیاد از سطح زمین و توزیع وزن مناسب ناشی از نصب پیشرانه‌ها در جلو و عقب، توانایی درنوردیدن کویرهای آفریقا را پیدا کرد و از همه مهم‌تر زمان و هزینهٔ توسعهٔ آن بسیار کم بود.

Mercedes A38 AMG

نسل اول مرسدس بنز A کلاس عملکرد ناامیدکننده‌ای داشت و در آزمایش قابلیت مانور یک مجلهٔ سوئدی چپ کرد. این اتفاق توسط رسانه‌ها در سراسر دنیا پخش شده و اعتبار مرسدس را زیر سؤال برد. برای رفع این مشکل، AMG وارد عمل شد. راه‌حل آن‌ها اما کاهش ارتفاع A کلاس و نصب یک پیشرانهٔ دوم در صندوق بار آن بود. این مدل ویژه که A38 AMG نام گرفت، به دو پیشرانهٔ 1.9 لیتری چهار سیلندر هرکدام با 125 اسب بخار قدرت مجهز شد و بدین ترتیب مجموع قدرت خودرو به 250 اسب بخار رسید. به لطف این نیروی دو برابری، A38 ظرف تنها 5.7 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسید و توانایی دستیابی به حداکثر سرعت 230 کیلومتر بر ساعت را داشت. متأسفانه اما تنها پنج پروتوتایپ از A38 تولید شد و AMG هیچ‌گاه آن‌را به بازار عرضه نکرد.

Mini Twini

زمانی که جان کوپر افسانه‌ای مینی موک دوموتوره‌ای که توسط تیم BMC طراحی شده بود را دید، تحت تأثیر افزایش قدرت و کشش آن قرار گرفت. او از این ایده استقبال کرد و یک مینی دوموتوره را ظرف تنها شش هفته ساخت. کوپر یک پیشرانهٔ مسابقه‌ای 1.1 لیتری با 82 اسب بخار قدرت را در جلو و یک موتور 1.2 لیتری تیونینگ شده با 96 اسب بخار قدرت را در عقب خودرو نصب کرد. مینی توئینی هیچ‌گاه در مسابقات شرکت نکرد اما آزمایش‌های گستردهٔ آن موجب کاهش زمان دور زنی در پیست Brands Hatch شد.

MTM TT Bimoto

در سال 2007 شرکت تیونینگ MTM سراغ آئودی TT رفت و یک پیشرانهٔ 1.8 لیتری توربوشارژ دوم را در صندلی‌های عقب آن نصب کرد. هریک از این موتورها 370 اسب بخار قدرت و 475 نیوتن متر گشتاور داشتند. این TT دو موتور توانست در پیست آزمایشی Papenburg آلمان به حداکثر سرعت 393 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند.

Mosler Twinstar Eldorado

نسل دهم کادیلاک الدورادو خودروی چندان هیجان‌انگیزی نبود اما «وارن موسلر» مؤسس شرکت خودروسازی موسلر، برنامهٔ ویژه‌ای برای آن داشت. وی در ابتدای پروژۀ خود که توئین‌استار نام گرفته بود، تصمیم داشت الدورادو را به خودرویی موتور وسط تبدیل کند اما متوجه شد این کوپهٔ آمریکایی می‌تواند به‌خوبی به‌عنوان خودرویی دوموتوره کار کند که این کار صندلی‌های عقب خودرو را هم حفظ می‌کرد. در جلوی توئین‌استار همان پیشرانهٔ استاندارد V8 با 275 اسب بخار قدرت قرار داشت اما در عقب یک موتور V8 با 300 اسب بخار قدرت جای گرفته بود. یک رانندهٔ مسابقه که در Road & Track کار می‌کرد پس از رانندگی با توئین‌استار آن‌را خودروی با تعادل شگفت‌آور توصیف کرد. هزینهٔ تبدیل الدورادو به مدل دوموتوره در آن زمان حدود 30 هزار دلار بود.

Jeep Hurricane Concept

کانسپت جیپ هوریکان که در نمایشگاه دیترویت 2005 رونمایی شد، به دو پیشرانهٔ 5.7 لیتری V8 همی هرکدام با 330 اسب بخار قدرت مجهز بود. یکی از ویژگی‌های این خودرو امکان غیرفعال کردن تعدادی از سیلندرها بود که به پیشرانه‌ها اجازه می‌داد بجای شانزده سیلندر، با دوازده، هشت و یا حتی چهار سیلندر کار کنند تا مصرف سوخت کاهش پیدا کند. یکی دیگر از ویژگی‌های قابل‌توجه هوریکان، سیستم تعلیق و فرمان آن بود که مثل یک خرچنگ امکان چرخش 360 درجهٔ درجا را برای خودرو فراهم می‌کرد. هرچند این خودرو به خاطر پیچیدگی و هزینه‌های بالا هرگز تولید نشد اما یک کانسپت کاملاً کاربردی بود.

Tiger Z100

تایگر مثل کاترهام یک شرکت کوچک ساخت خودروهای موسوم به کیت کار در بریتانیا است. مالک این شرکت، «جیم دادلی» در سال 2001 قصد داشت رکورد جدیدی در شتاب صفر تا 96 کیلومتر بر ساعت به ثبت برساند. برای انجام این کار، وی دو پیشرانهٔ کاوازاکی ZX9R را زیر کاپوت خودروی ساخت شرکت خود قرار داد که نیروی آن‌ها توسط یک گیربکس سکوئنشال به چرخ‌های عقب انتقال پیدا می‌کرد. با این قوای محرکه، خودروی تایگر توانست شتاب صفر تا 96 کیلومتر 2.8 ثانیه را به ثبت برساند.