مقایسه فراری پوروسانگوئه اوروس، بنتایگا و DBX ،شاسی بلند های لوکس و اسپرت

این استقبال فوق‌العاده نشان می‌دهد که فراری از همین ابتدا خط و نشانی جدی برای رقبا کشیده است. البته این شرکت، پوروسانگوئه را هرگز یک شاسی‌بلند نمی‌داند و از آن به‌عنوان یک خودروی اسپرت چهاردر بلندقامت یاد کرده است که در سگمنت انحصاری خود قرار می‌گیرد ولی خواه‌ناخواه، این خودرو با شاسی‌بلندهای پرفورمنس و فوق لوکس بازار یعنی لامبورگینی اوروس، آستون‌مارتین DBX و بنتلی بنتایگا مقایسه می‌شود. به همین دلیل، در ادامه کراس‌اوور فراری را با این خودروها که اصلی‌ترین رقبای آن به‌حساب می‌آیند مقایسه خواهیم کرد.

ظاهر و ابعاد

همان‌طور که اشاره شد، پوروسانگوئه در ظاهر خیلی به شاسی‌بلندها شباهت ندارد و بیشتر شبیه به یک رومای چهاردر به نظر می‌رسد که کمی قد کشیده است. چراغ‌های جلو و عقب، فرم کوپه مانند نمای جانبی و شکل دیفیوزر عقب با چهار سر اگزوز این خودرو همگی روما را به یاد می‌آورند و زیبایی بی‌نظیری به پوروسانگوئه بخشیده‌اند که قابل‌مقایسه با رقبا نیست.

بااین‌حال، ابعاد کراس‌اوور فراری بسیار به رقبا نزدیک است و با ۴,۹۷۳ میلی‌متر طول، فقط کمی از اوروس با ۵,۱۳۷ میلی‌متر، DBX با ۵,۰۳۹ میلی‌متر و بنتایگا با ۵,۱۴۴ میلی‌متر طول کوتاه‌تر است. البته این اختلاف در ارتفاع بیشتر بوده و پوروسانگوئه با ارتفاع ۱,۵۸۹ میلی‌متری، حداقل سه سانتی‌متر از اوروس با ۱,۶۸۰ میلی‌متر و DBX با ۱,۶۸۰ میلی‌متر ارتفاع کمتر دارد درحالی‌که بنتایگا با ارتفاع ۱,۷۴۲ میلی‌متری از همهٔ این خودروها با اختلاف بلندتر است.

داخل و ظرفیت سرنشین

هرچند پوروسانگوئه شاید در بیرون شبیه به روما به نظر برسد اما در داخل نه‌تنها نسبت به رقبای خود بلکه در مقایسه با دیگر محصولات خود فراری هم نمای کاملاً متفاوتی دارد. در اینجا برخلاف همهٔ رقبا، هیچ نمایشگر مرکزی بزرگی وجود ندارد و در عوض مقابل راننده و سرنشین جلو نمایشگرهای اختصاصی تعبیه شده که نمای منحصربه‌فردی به داخل خودرو بخشیده است.

همچنین درحالی‌که سه خودروی دیگر همگی به‌صورت استاندارد با صندلی‌های عقب نیمکتی و ظرفیت حمل پنج نفر عرضه می‌شوند، فراری کراس‌اوور خود را فقط با دو صندلی عقب اسپرت مجزا عرضه می‌کند که این هم دلیل دیگری است که پوروسانگوئه را یک شاسی‌بلند واقعی ندانیم. این در حالی است که برای بنتایگا حتی صندلی‌های ردیف سوم هم قابل سفارش است. همچنین حجم صندوق بار کراس‌اوور فراری هم از همهٔ رقبا کمتر است. یکی دیگر از ویژگی‌های منحصربه‌فرد پوروسانگوئه نیز درهای عقب عکس بازشو است یعنی چیزی که فقط در رولزرویس کولینان دیده می‌شود.

پیشرانه و پرفورمنس

با وجود تفاوت‌هایی که در بالا برشمردیم، اصلی‌ترین تمایز و برتری فراری نسبت به رقبا در زیر کاپوت کشیدهٔ آن پنهان شده است زیرا در اینجا یک پیشرانهٔ ۶.۵ لیتری V12 تنفس طبیعی با ۷۲۵ اسب بخار قدرت قرار گرفته است یعنی چیزی که در هیچ‌کدام از رقبا دیده نمی‌شود. البته بنتلی بنتایگا در نسخهٔ اسپید از پیشرانهٔ W12 برخوردار است اما این موتور از نوع توئین توربو با تنها ۶۳۵ اسب بخار قدرت است که قطعاً از لحاظ پاسخگویی و سرزندگی در حد موتور تنفس طبیعی فراری نخواهد بود. DBX707 هم که با عنوان قوی‌ترین شاسی‌بلند جهان معرفی شد هرچند با ۷۰۷ اسب بخار، از لحاظ قدرت به فراری نزدیک است اما موتور V12 ندارد درحالی‌که از پیشرانهٔ ۴ لیتری V8 توئین توربوی جدیدترین نسخهٔ اوروس یعنی پرفورمانته نیز تنها ۶۶۶ اسب بخار قدرت بیرون می‌آید.

فراری در پوروسانگوئه مثل کوپه‌های GT خود به‌منظور توزیع وزن بهینه، پیشرانه را تا حد امکان به سمت کابین کشیده و گیربکس را در عقب نصب کرده است یعنی چیزی که در هیچ‌کدام از رقبا دیده نمی‌شود. این کار باعث شده توزیع وزن خودرو به نسبت عالی ۴۹ به ۵۱ در جلو و عقب برسد. این در حالی است که این نسبت در بنتایگا دوازده سیلندر ۵۷ به ۴۳، در اوروس معمولی ۵۸ به ۴۲ و در DBX معمولی ۵۳ به ۴۷ است. همچنین درحالی‌که هر سهٔ این رقبا از گیربکس‌های اتوماتیک مبدل گشتاوری سنتی استفاده می‌کنند، فراری کراس‌اوور خود را به گیربکس دوکلاچه مجهز کرده است. این خودرو همچنین با وزن ۲۰۳۳ کیلوگرمی، از هر سه رقیب سبک‌تر است.

در پرفورمنس اما فراری برای پوروسانگوئه شتاب صفرتاصد ۳.۳ ثانیه را اعلام کرده که دقیقاً با شتاب اعلامی برای اوروس پرفورمانته و DBX707 برابر است اما بنتایگا اسپید به دلیل وزن سنگین ۲.۵ تنی، برای رسیدن به سرعت صد کیلومتر به ۳.۹ ثانیه زمان نیاز دارد. در حداکثر سرعت، فراری و آستون پیشتاز خواهند بود زیرا هردو می‌تواند به ۳۱۰ کیلومتر بر ساعت برسند و سریع‌ترین شاسی‌بلندهای دنیا محسوب می‌شوند درحالی‌که این ارقام برای لامبورگینی و بنتلی ۳۰۶ کیلومتر بر ساعت است.

 بااین‌حال، پوروسانگوئه قطعاً در آفرود حرفی برای گفتن نخواهد داشت و هرچند از این لحاظ شرایط سه خودروی دیگر هم خیلی بهتر نیست ولی برای پیمودن مسیرهای کمی ناهموار و خارج از جاده روی بنتایگا بیشتر از بقیه می‌توان حساب کرد. همچنین سامانۀ چهارچرخ محرک پوروسانگوئه هم مثل GTC4Lusso از گیربکس دوم استفاده می‌کند که از دندهٔ چهار به بالا یا حدود سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت انتقال نیرو به محور جلو را قطع می‌کند.

قیمت

در بخش قیمت، پوروسانگوئه با اختلاف نسبت به سه رقیب دیگر گران‌تر است زیرا قیمت آن از رقم چشمگیر ۴۰۰ هزار دلار آغاز می‌شود درحالی‌که بنتایگا اسپید به‌عنوان گران‌ترین خودرو در بین سه رقیب دیگر تنها ۲۶۲ هزار دلار قیمت دارد. برای اوروس پرفورمانته قیمت ۲۶۰ هزار دلاری اعلام شده و ارزان‌ترین عضو جمع هم DBX707 با قیمت ۲۳۶ هزار دلار است. با توجه به همهٔ این مواردی که بیان شد، نظر شما در مورد فراری پوروسانگوئه چیست؟ آیا آن را به رقبا ترجیح می‌دهید؟