وسیله نقلیه هیبریدی (قسمت اول)

وسیله ی نقلیه ی هیبریدی

یک وسیله ی نقلیه ی هیبریدی از دو یا تعداد بیشتری منبع قدرت برای حرکت استفاده میکند.این عبارت بیشتر به وسایل نقلیه ی الکتریکی هیبریدی(HEVها)اشاره دارد,که با یک موتور احتراق درونی و یک یا تعداد بیشتری موتور الکتریکی ترکیب شده اند.به هر حال,مکانیزم های دیگری هم برای به دست آوردن و استفاده از انرژی به آنها افزوده میشوند.

تویوتا پریوس پرفروش ترین خودروی الکتریکی هیبریدی جهان است,تا ژوئن سال 2013 کل فروش این خودرو در دنیا بیش از 3 میلیون واحد میباشد.

نیرو

منابع نیرو برای وسایل نقلیه ی هیبریدی عبارتند از :

• ذغال سنگ,چوب یا دیگر مواد قابل اشتعال
• گاز طبیعی مایع یا فشرده
• برق
• منابع الکترومگنتیک,موج های رادیویی
• باتری وسایل نقلیه ی الکتریکی
• نیروی انسانی مثل رکاب زدن
• هیدروژن
• سیستم ذخیره ی انرژی قابل شارژ(RESS)آنبورد یا اضافه بر سیستم
• بنزین یا سوخت دیزلی
• انرژی خورشیدی
• باد

نوع وسیله ی نقلیه

وسایل نقلیه  با دو چرخ و انواع موتور سیکلت

موتور سیکلت های کوچک,دوچرخه های الکتریکی,و حتی دوچرخه های اسکیتی مثال هایی از انواع وسایل نقلیه ی هیبریدی هستند,چون نیرو توسط هم یک موتور احتراق درونی یا موتور الکتریکی و هم نیروی راننده به دست می آید.نمونه های اولیه ی موتور سیکلت ها در اواخر قرن 19 از اصول کسب نیروی مشابهی استفاده میکردند.

• در یک دوچرخه ی موتوری هیبریدی نیروی محرکه هم با نیروی انسان و هم موتور به صورت مکانیکی در پدال ها یا تایر جلو یا عقب میباشند.برای مثال با استفاده از یک موتور رینگی,یک فشار دورانی بر روی تایر,یا ارتباط به تایر با استفاده از یک عنصر انتقال دهنده.نیروهای رانش انسانی و موتوری با همدیگر اعمال میشوند.تقریبا همه ی دوچرخه های موتوری و موتور سیکلت های کوچک از این نوع هستند.

• در یک دوچرخه ی هیبریدی سری(SH)کاربر با استفاده از پدال ها به یک ژنراتور نیرو میدهد.این نیرو به برق تبدیل شده و میتواند مستقیما به یک موتور دوچرخه ی بی زنجیر نیرو بدهد اما همچنین میتواند یک باتری را نیز شارژ کند.موتور نیرو را از باتری میگیرد و باید قادر باشد نیروی رانش مکانیکی کامل مورد نیاز را تامین کند چون این نیرو از هیچکدام از پدال ها حاصل نمیشود.دوچرخه های SH به صورت تجاری در دسترس  میباشند چون هنوز در مرحله ی ساده و اولیه ی تئوری و تولید هستند.

اولین مدل اولیه ی شناخته شده و عمومی یک دوچرخه ی SH توسط آگوستوس کینزل در سال 1975 تولید شد.در سال 1994 برنی مک دونالدز وسیله ی نقلیه ی سبک وزن SH الکتریکی را تولید کرد که از نیروی برق استفاده میکرد و دارای ترمز دینامیکی و پدال در حالت نشسته بود.در سال 1995 توماس میولر یک "Fahrrad mit elektromagnetischem Antrieb" در تز دیپلم سال 1995 خود طراحی کرد و یک وسیله ی نقلیه ی کارا ساخت.در سال 1996 جورگ باتلر و آندریاس فوچس از دانشگاه علوم کاربردی برن یک دوچرخه ی SH ساختند و در سال 1998 سیستم آن را به سه چرخه ی Leitraارتقاء دادند.در سال 1999 هارالد کوتزک مفهوم "دوچرخه ی فعال " خود را توضیح داد : هدف رسیدن به یک دوچرخه ی با وزن ناچیز ایده آل و بدون هیچگونه تقویت کننده ی برق در سر راه آن میباشد.تا سال 2005 فوچس و همکارانش چندین نمونه ی اولیه ی سه چرخه ی SH و چهارچرخ را ساختند.